رفتم کتابخونه گفتم ببخشید از سعدے چے دارین ؟
میگه کتابشو میخواے ؟
گفتم پـَ ن پـَ انگشتر ے لباسے اگه مونده بده بخــرم

☼☼☼ 

مامانم چندتا تار مو سفید بین موهام دیده میگه اے واے موهات سفید شده!؟؟ پ ن پ چندتاشون شکسته بودن گچ گرفتمشون!!!

☼☼☼ 

بگذار قلم را به غزل بسپارم ،
شاید گره اے باز شود از کارم ،
پرسید مگر تو هم غزل میگویے؟؟؟
گفتم پـــ نـــ پـــ فقط رباعے دارم...

☼☼☼

دقت کردین ما ایرانیا وقتی بچه هستیم میگن بچه است، نمیفهمه!
وقتی نوجوان هستیم میگن نوجوانه، نمیفهمه

وقتی جوان هستیم میگن جوون و خامه، نمیفهمه

وقتی بزرگ میشیم میگن داره پیر میشه، نمیفهمه

وقتی هم پیر هستیم میگن پیره، حالیش نیست، نمیفهمه
بعد وقتی میمیریم میان سر قبرمون و میگن عجب انسان فهمیده ای بود